چند کلمه درباره قوانین برخی گروه ها

چند روز پیش که داشتم برنامه سه ماهه بهار گروه های کوهنوردی را مرور می کردم، به گروه هایی برخوردم که در لیست قوانینشان چنین جمله هایی دیده می شد:

«داشتن رضایت نامه ولی برای افراد زیر 18 سال و رضایت نامه همسر برای خانم های متأهل ضروری می باشد.»

رضایت نامه برای افراد زیر 18 سال قابل درک است ولی رضایت نامه از طرف شوهر... هر چه فکر کردم نتوانستم طرز تفکر این افراد را بفهمم. این موضوع مدتی ذهنم را درگیر کرد تا این که تصمیم گرفتم برای نمونه به یکی از این گروه ها زنگ بزنم و چند و چون این قضیه را بپرسم. 

فرد پاسخگو بسیار مؤدبانه جواب سؤالاتم را داد. اول از همه از او پرسیدم که آیا این قانون از طرف هیأت به شما بخشنامه شده که ایشان فرمودند خیر این قانون از طرف گروه خودمان وضع شده است. پرسیدم آیا قبل از این قانون مشکلی برای گروه پیش آمده که جواب ایشان مثبت بود ولی توضیح ندادند چه مشکلی. در نهایت از ایشان پرسیدم که آیا شما از آقایان متأهل هم رضایت نامه همسرشان را می خواهید؟ ایشان با خنده جواب دادند که نه خیر چرا باید یک زن ناراضی باشد که شوهرش به برنامه برود؟! صحبت را ادامه نداده و تشکر کردم. اما نکته ای که از حرف های ایشان به عنوان نماینده این قبیل گروه ها قابل برداشت است این است که حق را به مرد یا مردانی که قبلاً مشکلی برای گروه پیش آورده اند داده و این موضوع را به کلّ مردها تعمیم می دهند در صورتی که این کار به نظر من در درجه اول توهین است به شعور مردها و بعد زن ها... روی این سؤالات خوب بیاندیشیم:

چرا باید با محدود کردن همدیگر سعی در کنترل دیگران داشته باشیم؟

آیا اگر برای همه (چه زن و چه مرد) به یک اندازه قائل به شعور و درک و آزادی باشیم، باز هم چنین قوانینی وضع می کنیم؟

آیا هدف اصلی مان از کوهنوردی را که همان ارتقای شخصی است فراموش کرده ایم که این چنین شخصیت خود را با چنین قوانینی تنزل می دهیم؟

آتش در کوهستان...