کوه ها را به حال خود بگذاریم

چندی پیش در اینستاگرام، کلیپی دیدم از آفرودسوارانی که قله درفک گیلان را با ماشین هایشان صعود کرده بودند! این کلیپ را عیناً در اینجا هم قرار می دهم تا شما خواننده ها هم ببینید و قضاوت کنید:

لینک دانلود

دیدن این کلیپ خیلی ناراحتم کرد. این شد که پیامی خصوصی برای مالک آن صفحه که در تمام پست هایش دم از عشق به طبیعت می زد نوشتم و خیلی محترمانه به این کار او اعتراض کردم. البته همان طور که انتظار می رفت، جوابی هم در قبول یا رد اعتراضم دریافت نکردم! اما واقعاً یک لحظه به خودمان بیاییم و ببینیم به کجا داریم می رویم؟ چرا لحظه ای فکر نمی کنیم که نباید هر جا که ماشینمان توانایی اش را دارد، ما را هم با خود ببرد؟ چرا دلمان به حال کوهی که میلیون ها سال طول کشیده تا تشکیل شود، به حال پرندگانی که زیر بوته ها لانه دارند، و به حال حیواناتی که با ورود ما به قلمروی زندگی شان، ادامه زندگی را برایشان سخت تر کرده ایم نمی سوزد؟ چرا همه ی طبیعت را با جای چرخ ماشین هایمان خط خطی کرده ایم؟ و چرا مایی که منتقد این افراد هستیم، هنوز با چنین افرادی دوستی و مسامحه می کنیم؟

در جستجوی کوتاهی که در اینترنت داشتم، گزارش هایی از این چنین صعودهای طاقت فرسایی (!) دیدم که واقعاً جای تأسف دارد با چنین افتخاری بر روی اینترنت قرار می گیرد؛ مثل گزارش زیر:

گزارش تصویری از آفرود به قله درفک