گزارش صعود شبانه به کرکس 95.4.31

بعد از ظهر روز پنج شنبه 31 تیر من و همسرم و یکی از دوستانمان به سمت کوه کرکس به راه افتادیم. بعد از اینکه به پای کوه رسیدیم، ماشینمان را بعد از دهکده ی تفریحی رایان پارک کردیم و ساعت 6:45 حرکت را آغاز کردیم. قصدمان صعودی آرام و بی عجله بود تا به زانوهایمان فشار نیاید. تا ساعت 9 شب که به پناهگاه رسیدیم هوا تقریباً روشن بود. در ایوان زیر پناهگاه کمی استراحت کردیم و ساعت 10 شب به سمت قله راه افتادیم. در طول مسیر این بار بر خلاف دفعه قبل خیلی یکنواخت و با ریتم حرکت می کردیم و استراحت های کوتاهی داشتیم. ساعت 12 شب بر فراز قله بودیم. گروه های دیگری قبل از ما در قله چادر زده و خوابیده بودند. ما هم گوشه ای ناهموار پیدا کردیم و شاممان را زیر نور زیبای مهتاب خوردیم و ساعت 1:30 بامداد بود که در هوای سرد قله به درون کیسه خوابهایمان رفته و خوابیدیم.

به این دلیل که می خواستیم به گرما نخوریم صبح زود بیدار شدیم و کمی بدنهایمان را گرم کرده و ساعت 5:20 از قله حرکت به سمت پناهگاه را آغاز کردیم. بعد از 2 ساعت به پناهگاه رسیدم و در ایوانش صبحانه خوردیم. سپس ساعت 8:45 صبح حرکت کردیم و در مسیر بازگشت سری هم به آبشار زیبای کرکس زدیم و حدود ساعت 11 بود که به پارکینگ ماشین رسیدیم.

در روستای کشه برای خرید توقف کوتاهی کردیم و پای صحبتهای پیرزنی نشستیم که می گفت در گذشته محصولات فراوانی داشته اند ولی الآن به دلیل نبود آب باید برای اینکه مزارعشان خشک نشوند با تانکر آب بیاورند. از پیرزن تشکر کردیم و برگشتیم؛ با این اندیشه که مگر چند سال دیگر می شود این روستا را با آب تانکر آباد نگه داشت؟ و اگر آب نیست، پس چرا پای کوه آن دریاچه مصنوعی را ساخته اند؟ و کدامیک مهم تر است: ساخت ویلا و دریاچه و پیست اسب دوانی در پای کوه و در زمین های ملی، یا آباد نگه داشتن این روستاها؟